2d column | 2d studio in vorm

Wat wil ik?

door Ank | jun 13, 2012 | 2d column, 2d in de pers, verpakking, vormgeving

Ik ben gezegend met een aantal mooie herinneringen uit mijn allerjongste jaren. Als peuter bijvoorbeeld klom ik met regelmaat bij mijn opa op schoot. Over zijn been lag dan een zachte wollen plaid met een donker ruitpatroon. Hij las me voor uit kleine vierkante boekjes, met kaften in betoverende pasteltinten en wollig geïllustreerde dieren. De randen waren geschulpt en het papier voelde als linnen. Geen idee meer waar de verhalen over gingen, maar de boekjes zie ik zo voor me.
Van Sint kreeg ik een paar jaar later een pop in een fraaie doos. Zo’n doos met een kristalhelder venster, krulletters, en allerlei flapjes, stansvormen en lintjes om de armen en beentjes op zijn plaats te houden. De pop ging aan de kant, maar met de doos heb ik urenlang gefascineerd gespeeld. Tot grote spijt van de gulle gever, begreep ik jaren later.
De passie voor kleur, vorm en textuur zat er blijkbaar al vroeg in bij mij. Gelukkig is dat zo gebleven en heb ik daarmee zelfs mijn eigen studio in vorm kunnen realiseren.

‘Welke vraag moet elke ondernemer op zijn minst één keer aan zichzelf stellen?’ Dat werd mij laatst in een interview gevraagd. Daar moest ik wel even over nadenken, maar dit is ‘m: wat doe ik morgen en is dat wat ik wil doen? Je bent immers absoluut het beste in wat je het liefste doet, en andersom.

Ik stel mezelf die vraag regelmatig en eerlijk gezegd krijg ik nooit een volledig bevredigend antwoord. Allerlei factoren spelen immers een rol bij de invulling van de toekomst. Hoeveel tijd en ruimte heb ik? Is het economisch verantwoord? Kan ik het alleen? Of heb ik de juiste mensen om me heen? Is onze markt er klaar voor? Wat wil ik met Het Nieuwe Werken? Wat echter altijd prominent in het antwoord besloten is, is het bezig willen zijn met vormgeving. Dat is mijn passie. Dat fascineert mij, maakt me nieuwsgierig en zoekend naar mogelijkheden. Al zolang ik me kan heugen.

Passie houd je scherp en maakt dat je het allerbeste wil bedenken, bereiken, maken. Het brengt je kennis en ervaring, en het mooie is: het gaat als vanzelf. Je ontwikkelt moeiteloos. Wat je te bieden hebt, biedt je oprecht. Niet verkopen om te verkopen, maar omdat je je klant ook dat beste gunt!
Met onze laptops en smartphones werken we intussen overal en altijd, en via social media blijven we continu in contact met de wereld om ons heen. Allemaal om efficiënter en productiever te werken. De grenzen tussen werk en privé vervagen. Fijn? Ja, maar soms ook even niet. En dan is het erg prettig dat passie de verbinding is. Daar vaart elke medewerker en onderneming wel bij.

Wat doet u morgen en is dat wat u wil doen? Ik ben benieuwd naar uw passie!

Ank Klis
2d studio in vorm

Deze column verschijnt ook in de uitgave van Regio Business van juni 2012.

terug naar overzicht

Verbroken relatie

door Ank | mei 9, 2012 | 2d column, 2d in de pers, print, relatiegeschenk

Kort na het huwelijk van mijn ouders abonneerde mijn moeder zich op een bekend damesblad. Elke week gegarandeerd leesplezier met reportages, trends, tips en recepten. We mochten allemaal een abonnement en ik koos als 10-jarige het blad Tina Club. Met als welkomstgeschenk de uiterst hippe elpee ‘Rob de Nijs zingt Tina’. Geloof het of niet, destijds was ik er echt blij mee.
Een paar jaar later paste het blad niet meer zo bij mij en ik ruilde het abonnement in voor een ander. Mijn moeder bleef echter nog 30 jaar trouw aan haar blad, want het leesplezier bleef. Toch beëindigde ze, uit frustratie, alsnog haar abonnement. Gingen nieuwbakken abonnees er met handige Tupperware, kleurige schorten en smakelijke kookboeken vandoor, mijn moeder kon fluiten naar de fraaie cadeaus.
Ik begreep al snel dat je de waardering voor loyale klanten beter toont. Niet veel later kwam bij de bladenwereld ook het inzicht. Of misschien hadden ze het al, maar handelden ze er niet naar. Inmiddels is het heel gewoon om exclusieve zaken aan te bieden aan abonnees.

Wij belonen onze trouwe klanten ook het liefst met regelmaat. Dat is soms heel makkelijk, want als je al meer dan 5, 10 of in sommige gevallen zelfs meer dan 20 jaar voor een opdrachtgever mooi werk mag maken, zit zo’n bedrijf helemaal in je hoofd. En zijn we – nagenoeg ongemerkt – 24/7 voor ze aan het werk. Alles wat we zien of horen, koppelen we aan de mogelijkheden voor onze opdrachtgever. We speuren naar branchenieuws, archiveren hun data tot in de puntjes, vertellen op feestjes eindeloos over hun producten en sturen hun nieuws over het wereldwijde web. Als dat geen fraai cadeau is. Gaat de scherpte er na zoveel jaren niet vanaf? Nee. Want de technieken veranderen, de media, de trends, de mensen, de dilemma’s. We leren, we innoveren.

Maar toch. Sommige klanten fuseren, staken het bedrijf, krijgen een andere inkoper, gaan spijtig genoeg failliet of kiezen na een tijdje een ander reclamebureau. Omdat het gevraagde daar 20 euro voordeliger kan (echt waar), omdat het gewoonweg niet meer zo klikt (echt waar) of omdat we onbedoeld steken hebben laten vallen (ook echt waar). En dus hebben wij zo nu en dan ook nieuwe opdrachtgevers nodig. Uitdagende pitch, pittige aanbesteding of stimulerende kennismakingspresentatie? We gaan er voor. Enorm tijdrovend, maar wat een beloning als het tot een (langdurige) samenwerking komt! In het enthousiasme voor zo’n nieuwbakken klant verslapt de aandacht voor trouwe opdrachtgevers wel eens en daar baal ik ontzettend van. Dus stel ik voor dat trouwe klanten gewoon trouwe klanten blijven. Dan besteden wij die tijdrovende nieuwe-klanten-tijd helemaal aan hen! En maken daarin bijvoorbeeld zelf magazines. Om de goede banden stevig te houden.

En mijn moeder? Die heeft haar lidmaatschap nooit meer vernieuwd, het mooie dekbedovertrek ten spijt. Gebrek aan waardering zit soms diepgeworteld. Zo nu en dan koopt ze – voorzichtig bijna – wel weer een los exemplaar. Het kan nog jaren duren voor die relatie weer goed is.

Hoe voelt u zich als klant het best gewaardeerd? Mail het gerust naar ank@2dstudio.nl.

Ank Klis

Deze column is eerder gepubliceerd in de uitgave van Regio Business van 8 mei 2012.

terug naar overzicht

Ik heb een plan

door Ank | mrt 17, 2012 | 2d column, 2d in de pers, innovatie, online

Stel u nodigt vrienden uit voor een etentje bij u thuis. Want u kookt graag en u geniet van een goed gesprek. U schotelt ze waarschijnlijk graag iets smakelijks voor. En u weet wat u smakelijk vindt. Garnalen bijvoorbeeld. Pure chocolade. Rode wijn. Grapefruit, pastinaak, couscous. En ook tortilla’s en slagroom. U heeft een goed geoutilleerde keuken, de genodigden geven aan graag te willen komen, dus er rest u nog maar één ding – of nee, twee: uw favoriete etenswaren aanschaffen én deze presenteren op een mooi gedekte tafel.

De gasten waren er veel vroeger dan verwacht, maar het werd een gezellige avond en er was meer dan voldoende te eten. Dat wil zeggen: er bleef behoorlijk wat onaangeroerd. Op een tweede uitnodiging werd lauw gereageerd.

Dat zal u niet verbazen. Er was een goed idee (of product of dienst), het bereikte de doelgroep, die werd nieuwsgierig, en de juiste middelen waren voor handen. Maar de samenhang ontbrak. Zelfs bij de meest eenvoudige maaltijd is er een plan. Wie wil er eten? Wanneer? Waar houden ze van? Hoe kan ik ze bereiken? Wat serveer ik? Tenzij u liever iedereen gefrustreerd (uzelf voorop) van tafel stuurt, weet je bij een 7-gangendiner voor 25 personen dus helemaal zeker dat je een plan moet hebben. En al helemaal wanneer u een nieuw recept uitprobeert.

Een nieuw communicatierecept is een QR-code niet meer, maar onbekend is het bij velen nog wel. Ik juich het toe dat bedrijven het nut ervan (zelf) uitproberen. Doen! Met al die handige digitale hulpmiddelen en internettips heb je toch geen deskundig reclamebureau meer nodig? Ik heb wel een tip: probeer zo’n nieuwigheidje wel eerst uit op jezelf. Degene die onlangs een QR-code plaatste op de homepage van zijn site, heeft dat beslist niet gedaan. Of is erg dom. Hij had in elk geval geen plan. Want zeg nou zelf: tovert u uw smartphone uit zak, jas of tas terwijl u de website bezoekt om de QR-code te scannen? In plaats van een keer klikken met uw muis? Misschien. Heel misschien. En áls u dat dan doet, hoopt u dan weer op diezelfde homepage uit te komen? Ik denk het niet. Toch is het waar gebeurd. Al zal ik geen namen noemen. Daarvoor is deze column véél te kort.

Hoe een QR-code dan wel voor u kan werken, vraagt u? Mail me gerust. Want soms is reclame maken heel ingewikkeld. Concepten en strategieën kosten vaak bloed, zweet en tranen; het kleinste detail bepaalt de effectiviteit van de vormgeving; de gekozen media maken óf breken. Daar weet ik alles van.

Ik weet ook dat het soms heel simpel is: maak een plan.

Ank Klis

Deze column is eerder gepubliceerd in de uitgave van Regio Business van 13 maart 2012.

terug naar overzicht

Volg!

door Ank | jan 11, 2012 | 2d column, 2d in de pers, campagne, communicatie, marketing, mediamix

Elke twee uur staan we met onze jas aan bij de voordeur. De hondenriem strak door de gang gespannen met onze kersverse pup aan de ene en ik aan de andere kant. Hondenkoekjes paraat, want wij gaan ons pup zo snel mogelijk leren wat wel en niet wenselijk gedrag is. Wij gaan te werk volgens het principe van actie en beloning in de hoop dat een Pavlov-reactie volgt. Vooral dat meegaan viel niet mee. Het waait, het regent, het is koud en veelal donker. Onze pup luistert alleen nog naar zijn instincten en vindt ongeveer elk weertype hondenweer. Hij blijft liever in de veilige warmte van ons huis, waar hij bovendien schaamteloos al zijn ‘hondendingetjes’ doet. Hij ravot op alle plekken waar dat verboden is en doet zijn behoefte precies daar waar het hem uitkomt. Het woord zegt het al.

Dat was 4 weken geleden. Nu – pak ‘m beet 280 keer uitlaten verder – begint het concept te dagen; buiten geplast? Brokje. Zitten? Brokje. Meegekomen? Weer een brokje. Conditionering van deze aard vraagt geduld en een hele opera (AIDA) aan strategisch vernuft. Attention Interest Desire en Action is de oude maar nog steeds begaanbare weg naar de hardleerse pup én de verwende consument. Je zult veel en langdurig, moeten herhalen, voor zij daadwerkelijk geloven dat ook andere zaken dan de bekende en gebruikelijke eventueel de moeite waard zouden kunnen zijn.

Als eigenaar van een hond heb je nog een monopolie en een klant in een afhankelijke positie. De menselijke consument, zakelijk of privé, zult u zeer regelmatig een uitermate smakelijk koekje voor moeten houden. Want de concurrent heeft een vet bot of een grote zak knapperige brokken. De tijd dat een goed product zichzelf verkocht, ligt ver achter ons. We zullen flink aan de voederbak moeten voor een beloning. Hoe trek je de aandacht van een in principe onwillige klant? Hoe buig je die aandacht om naar interesse? Hoe laat je een aanstaande klant geloven dat je aanbod van nut is? En hoe zet je die weerbarstige klant tenslotte aan tot actie?

2012 lijkt een prima startpunt voor een nieuw communicatieplan. Bepaal uw doelgroep en uw medium, zoek het juiste tijdstip voor uw branche, kijk zorgvuldig naar de kosten en zorg voor een consequente boodschap. En of dat nu een kleine of een grote boodschap is, u begrijpt dat wij u graag helpen. Bestel! Word lid! Koop! Volg!

Wilt u ook een klant die goed luistert? Mail naar ank@2dstudio.nl.

Ank Klis

Deze column is eerder gepubliceerd in de uitgave van Regio Business van 10 januari 2012.

terug naar overzicht

Geen hond die dit nog leest

door Ank | nov 12, 2011 | 2d column, 2d in de pers, duurzaam

Creativiteit, Reactie, Inspiratie, Samenwerking, Innovatie, Succes. Of: Communicatie, Resultaat, Idealen, Stimulans, Ideeënbus, Schaalvergroting. U bedenkt vast wel een rijtje dat op uw onderneming, producten of markt van toepassing is. Een positief rijtje welteverstaan. want van het gevormde woord heb ik inmiddels mijn buik vol. Ik wil het niet meer horen, niet meer spreken, niet meer schrijven. Doe ik dus ook niet, want dan leest u vast niet verder.
Ik word er dwars van. Dwarser dan gewoonlijk, want zoals vele ondernemers ben ik immers meestal eigenwijs. Dat heeft zo zijn voordelen. Het maakt je namelijk immuun voor de pessimisten om je heen. Ondernemers zijn ook nog eens gemotiveerd, hardwerkend, gefocust, gepassioneerd, optimistisch en staan open voor nieuwe dingen. Eigenschappen die ook nu goed van pas komen. Net als begin negentiger jaren. Ik startte toen mijn bedrijf. Weliswaar onwetend en onnozel, zeker met betrekking tot het heersende economische klimaat in die tijd, maar met succes.

Dat was mede dankzij de beperkte financiële middelen. Voor een kostbare printer had ik nog geen geld, dus toog ik elke week naar een bevriende drukkerij die al het verzameld werk voor me printte. Geloof maar dat er weinig afdrukken nodig waren. Mijn vader deed wekelijks de administratie en zorgde dat geen paperclip verspild werd. Niet-afgestempelde postzegels konden best nog een keer op een envelop. Gebruikt papier draaiden we om en werd omgedoopt tot notitievellen. Verpakkingsmateriaal en gekreukte plastic hoesjes deden (en doen) dienst in het archief. Nog steeds staan er enkele – fraai beplakte – doosjes en blikken met kleinoden in onze kast. En voor drukwerk werd vooral milieuvriendelijk papier gebruikt. Recycle!

Recycle, upcycle, duurzaam ontwerpen, cradle-to-cradle: in armoede duiken overal ter wereld de beste ideeën en de mooiste, handigste producten op. Wanneer de middelen beperkt zijn, is de creativiteit onbegrensd. Plastic flessen worden kroonluchters, spandoeken en fietsbanden worden tassen, tassen worden iPad-hoezen, pallets worden bouwborden, oude lichtbakken worden lampen, magazines worden krukjes, billboards worden notitieblokken. Zelfs de krant van gisteren belandt niet meer in de kattenbak, maar wordt een kunstwerk.
Deze tijd vormt een uitgelezen moment om een fundamentele verandering in te zetten. Eén waar onze en uw organisatie echt baat bij zullen hebben. Dus: aan de slag! Of kiest u liever voor Calculeren, Risico, Inzinking, Schade, Ingesleten, Schrikbeeld?

Reageer gerust via ank@2dstudio.nl. U krijgt beslist antwoord.

Ank Klis

PS Ons persoonlijke rijtje? Creativiteit, Relatiebeheer, Inspiratie, Samenwerking, Innovatie, Scholing. En laten de meeste begrippen nou prima passen bij onze kernwaarden!

Deze column is eerder gepubliceerd in de uitgave van Regio Business van 11 november 2011

terug naar overzicht

Wát zegt u?

door Ank | sep 20, 2011 | 2d column, 2d in de pers, communicatie, identiteit

Ik ken weinig mensen die geen bloedhekel hebben aan filerijden. ‘Fileleed’ is niet voor niets opgenomen in de Dikke Van Dale. ‘Filelol’ niet. En toch bestaat het. Een tijdje geleden belandde ook ik in de file. Borden gaven aan dat vanwege wegwerkzaamheden mij nog 7 km te wachten stond. Zéven? Zucht.
En toch, na even, legde ik me er bij neer. Muziek aan, flesje water bij de hand, afspraak uitgesteld, raam open (want sigaretje erbij) en ontspannen maar. Niks aan te doen. Beter nog: niks meer aan doen. De verstrekte informatie verschafte me rust. Geen onrust meer van hoelang nog? Ben ik nog op tijd?
Nog 6 km.
Nog 5.
Nog 1.
Nog één? Nu al? Dat viel mee!
‘Bedankt voor uw begrip’ zei het bord.
‘Graag gedaan hoor’, riep ik hardop naar niemand. Filelol.

Een sterk staaltje communicatie van die wegenbouwers. Door de juiste verwachting te creëren buigen ze onvrede om naar begrip. Plezier zelfs. Bij elke vorm van zakendoen is het net zo. Ook wanneer je je organisatie visueel naar buiten brengt met naam, logo, pand, brochure of advertentie. Wanneer je meer belooft dan je waar kunt maken, heeft dat wellicht een korte omzetgroei tot gevolg. Op langere termijn zal de boodschap zich echter tegen je keren. Andersom geldt hetzelfde: beloof je minder dan je waarmaakt? Een gemiste kans.
Wanneer je onderneming Qbit International heet, val je al snel door de mand wanneer blijkt dat je uitsluitend regionaal opereert. Een ambachtelijke belettering voor een organisatie met een goed geolied en innovatief machinepark? Niet doen. Een website met beelden van een kantorencomplex, maar ben je genoodzaakt je klanten te ontvangen op de zolderkamer van je moeder? Niet doen. Suggereer je snelle dienstverlening, maar is de afdeling administratie traag met de facturering? Of wek je de indruk van handgemaakte producten en heb je er 5 miljoen op voorraad? Ook niet doen. Je brengt immers twee verschillende boodschappen. Je zegt het één, en laat het ander zien. De klant raakt in verwarring en weet niet meer wat hij mag verwachten. Je kunt gaan zitten wachten op de eerste klacht en het eerste conflict. Het lijken misschien onwaarschijnlijke voorbeelden, maar geloof me, we komen ze wekelijks tegen.

Wat zegt u met uw advertentie, logo, folder, autobelettering of website over uw bedrijf? Is dat eigenlijk wel wat u wilt zeggen? Wat uw doelgroep zou moeten horen? Wordt het gewenste effect bereikt? Op een verkeerde boodschap zit niemand te wachten. Zelfs niet in de file.

Wat zegt u? Reageer gerust via www.watzegtu.nu. U krijgt beslist antwoord.

Ank Klis

Deze column is eerder gepubliceerd in de uitgave van Regio Business van 20 september 2011

terug naar overzicht

Komkommertijd

door Ank | jul 5, 2011 | 2d column, 2d in de pers, online, print, trend

Op het moment dat u dit leest, heeft de berichtgeving rondom komkommers zijn hoogtepunt – hopelijk – al lang bereikt. Bij ons in de studio is het echter elke dag om een uur of half één even komkommertijd. Samen schuiven we dan aan tafel en toveren we de meest eigenzinnige combinaties op ons bord. Komkommer staat bij de meesten opvallend hoog op het ingrediëntenlijstje. Zo hoog zelfs, dat we besloten daar een artikel aan te wijden in de laatste editie van ons e-magazine Kracht. Enkele dagen later barstte het negatieve nieuws rondom komkommers in Duitsland uit. Kranten kopten verontrustende zaken, kwekers stonden op hun achterste benen, Google toonde bij ‘komkommer Duitsland’ zo’n 1.350.000 resultaten en Twitter merkte komkommer aan als ‘trending topic’.

Een uitgelezen kans voor ons om wat extra aandacht te vragen voor ons magazine. Snel en makkelijk via Social media. Dus twitterde ik vrolijk meeals steun aan de telers, uiteraard met een link naar ons e-magazine. Met effect: we zagen direct een forse piek in het aantal bezoekers van het magazine. Leuk natuurlijk, maar niet bepaald veelzeggend. Ik heb immers veel mensen even op het verkeerde been gezet met die tweets. Zij klikten op onze link, zagen dat ze iets anders voorgeschoteld kregen dan wat ze verwachtten en keerden om.

Jammer? Mislukte actie? Nee. Want een enkeling bleek aangenaam verrast, volgt ons nu op Twitter of Facebook en vroeg eerdere exemplaren van ons magazine aan. En van een branchegenoot kregen we spontaan een compliment.

De paar berichtjes die we twitterden, hebben ons waardevolle contacten opgeleverd. Het zijn namelijk mensen die oprechte interesse hebben in wat we melden, bedenken en creëren. De aandacht is getrokken, de interesse is gewekt. En precies dát zijn de eerste stappen naar het verkopen van je product of dienst.

Ik hoor het regelmatig: ‘Ik geloof niet dat Twitter me een afspraak bezorgt met een klant’, ‘Social media is niks voor ons bedrijf’ en ‘Ik hoef echt niet te weten wanneer een ander aan zijn koffie zit.’ Toegegeven: dat laatste hoeft ook niet zo voor mij, en al helemaal niet voor 2d studio in vorm. Gelukkig bepalen we zelf wie we volgen en kunnen we sturen op wie ons volgt. Het is vallen, opstaan en opnieuw beginnen. De wijze van communicatie verandert continu, ook bij Twitter. Het gaat door; 24 uur per dag, 7 dagen in de week. Voor Twitter geen komkommertijd!

Reageren? ank@2dstudio.nl. Bellen mag natuurlijk ook, u vindt ons wel.

Ank Klis

Deze column is eerder gepubliceerd in de uitgave van Regio Business van 5 juli 2011

terug naar overzicht

Helaas pindakaas

door Ank | mei 12, 2011 | 2d column, 2d in de pers, BtoC, identiteit, marketing, print

Na een fikse ronde door het tuincentrum kwam ik met een overvolle kar bij de kassa. Met moeite plaatste ik alle zorgvuldig gekozen vaste planten, trays zomergoed, zakken potgrond, bloempotten én een vogelhuisje op de band. Zo. Even betalen en… Ik voelde opeens de kortingsbon branden in mijn jaszak. Als reclamemaker speur ik immers altijd naar de origineelste acties. Ik overhandigde tevreden de bon aan de kassière. “Tja, die had u me moeten geven vóór ik met aanslaan op de kassa begin’, reageerde ze verontwaardigd.

Ik verontschuldigde me. Ik was ook zo druk geweest met alle artikelen. Ze wilde de bon vast nog wel even voor me invoeren, toch?
Maar ze was onverbiddelijk. Uit de rij achter me klonk ongeloof. Met ‘Zal ik alles dan maar retourneren bij de klantenservice? Je collega zet het weer in de winkel, ik haal het weer op en kom opnieuw bij je afrekenen’, probeerde ik haar de zin en onzin van haar weigering in te laten zien.

Ze vond het een goed idee.

Mijn mond viel open, de mensen achter me maakten boos aanstalten de rij te verlaten. Zij hadden vast ook een kortingsbon. De kassière sloeg haar ogen ten hemel, zuchtte, zette een hand in haar zij: ‘Voor deze keer dan. Maar de volgende keer is het écht … He-laas Pin-da-kaas!’

Ik hoopte dat niemand het stoom uit mijn oren zag komen en knikte slechts instemmend. Hier klopte meer niet dan haar houding.
Een tijdje terug heeft de bedrijfsleider op advies van het reclamebureau besloten dat een huis-aan-huismailing met een kortingsbon een goed idee is. Onder andere omdat het effect meetbaar is. Zorgt de bon voor meer omzet? Meer marge? Door meer of minder klanten? Vaste of nieuwe? Waar vandaan? Is het aankoopmoment verplaatst?
Het bureau heeft een mooi ontwerp gemaakt. Met een treffende tekst. En prachtige foto’s van de allerbeste fotograaf. Er is veel en lang over vergaderd. De drukpersen hebben overuren gedraaid en extra hulpkrachten hebben de mailings op nauwgezette tijden verspreid. Veel ontvangers hebben de bon zorgvuldig bewaard, een deel daarvan heeft zelfs de gang naar het tuincentrum gemaakt. Bereid om te kopen. Mooi!

De bedrijfsleider is echter vergeten om de kassière bewust te maken van het belang van de actie. Hij vergat ook (klantvriendelijke!) instructies te geven voor de verwerking. Want élke schakel telt. Ik ben bang dat de actie niet geslaagd is voor het tuincentrum. Helaas Pindakaas?

Ank Klis

Liever ander beleg op uw boterham?

Deze column is eerder gepubliceerd in de uitgave van Regio Business van 10 mei 2011

terug naar overzicht

Tante Annie

door Ank | jan 24, 2011 | 2d column, thema | zoek de verschillen

Bijna iedereen van mijn generatie heeft wel een tante Annie. Ik heb echter een hele bijzondere. Zo’n gezellige tante met prachtige verhalen over vroeger én nu. Want met haar bijna 80 jaar is ze helemaal bij de tijd. Ze is attent, oprecht geïnteresseerd, verrast menigeen met leuke verjaardagskaarten (meestal wat te laat, maar ‘who cares’), vindt voor iedereen toepasselijk cadeautje, houdt van een glaasje port of wijn op z’n tijd, van reizen, van veel gezelligheid en vooral van familie. En van verzamelingen.

In haar huis is elk plekje gevuld met een verzameling. Niet zomaar een verzameling; het zijn verzamelingen met een verhaal. Ze verzamelt zand vanuit de hele wereld. In kleine schattige glazen potjes. Stenen, gedenkwaardige krantenknipsels, bidprentjes, boeken, beeldjes, foto’s, alles van de Efteling en Anton Pieck, plantenstekjes, gedichten, citaten, kunst. Je kunt het zo gek niet bedenken; tante Annie verzamelt verzamelingen. Ze heeft talloze (correspondentie)vrienden en dus verzamelt ze ook brieven, kaartjes, poststempels, en postzegels natuurlijk. Die kaarten en brieven schrijft ze zelf ook zo leuk; de beschikbare ruimte is altijd te klein, zodat je de kaart en envelop helemaal rond moet draaien om niets te hoeven missen. Daar krabbelt en plakt ze ook nog van alles bij. Een knipsel, tekening of een met zorg gekweekt klavertje vier. Echt waar! Heerlijk, zo’n tante.
In de begintijd van 2d verzamelde ze zelfs voor mij een prachtige serie logo’s ter inspiratie. En óf ik daar inspiratie uit haalde! Sindsdien ben ook ik regelmatig in de weer met verzamelen en krijg ik thuis spontaan de bijnaam ‘tante Annie’. Bijzondere papiersoorten, kledinglabels, knopen, 3d-letters, gekleurd glas, keramiek. Mijn verzamelingen bevinden zich daarnaast (heel modern) ook op mijn computer. Het zijn dan inspiraties van illustraties, advertenties, etalages, interieurs, beletteringen, stands en verpakkingen. Dat neemt heel wat minder fysieke ruimte in beslag.
Omdat mijn lieve tante Annie de basis legde voor mijn verzamelwoede, verras ik haar deze keer met een eervolle ode. Ik heb haar ooit gezegd: ‘Tante Annie verzamelt alles, behalve geld’. En ook dat soort uitspraken verzamelt ze. Deze column waarschijnlijk ook. En dat vind ik dan weer een eer.

Ank Klis

terug naar overzicht

zoekresultaten

Categorieën

Wat wil ik?

Verbroken relatie

Ik heb een plan

Volg!

Geen hond die dit nog leest

Wát zegt u?

Komkommertijd

Helaas pindakaas

Tante Annie